ภาษาอียิปต์โบราณ

ภาษาอียิปต์โบราณ (ออกเสียงตามภาษาอียิปต์โบราณว่า: /r n km.t/ "เอร เอ็น เคเม็ต" หมายถึง ภาษาของเมืองเคเม็ต) เป็นภาษาในตระกูลแอโฟรเอเชียติกซึ่งเคยใช้พูดในประเทศอียิปต์ยุคโบราณตั้งแต่ประมาณสามพันปีก่อนคริสต์ศักราช และเนื่องจากมีการค้นพบหลักฐานการเขียนประโยคภาษาซูเมอร์ครั้งแรกสุดตั้งแต่ประมาณ 2,690 ปีก่อนคริสต์ศักราช ภาษาอียิปต์จึงถือว่าเป็นภาษาที่เก่าแก่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลกเช่นเดียวกับภาษาซูเมอร์ ภายหลังได้มีการพัฒนาต่อมาอีกหลายยุคตลอดสามพันปีจนมาเป็นภาษารุ่นสุดท้ายที่เรียกว่า "ภาษาคอปติก" และใช้เฉพาะในคัมภีร์ไบเบิ้ลและเอกสารทางศาสนาของคริสต์ศาสนิกชนนิกายคอปติกออร์โธดอกซ์ ซึ่งในปัจจุบันก็ยังมีการเรียนการสอนให้ผู้สนใจในโบสถ์คอปติกออร์โธดอกซ์ ท่านที่สนใจสามารถค้นหาได้จากอินเทอร์เน็ต

Image Credit: Wikimedia Commons.

อักษรอียิปต์โบราณเริ่มมีใช้มาตั้งแต่ประมาณ 5000 ปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ก่อนยุคราชวงศ์ที่ 1 

ในยุคแรกๆ อักษรอียิปต์โบราณหนึ่งตัวจะมีเพียงความหมายเดียวคล้ายๆ กับในภาษาจีน 

แต่ในยุค ต่อๆ มามีการประดิษฐ์ตัวอักษรเพิ่มมากขึ้น แล้วนำมาเขียนประกอบกันเพื่อกำกับการออกเสียง 

จึงมีลักษณะการเขียนเปลี่ยนไป เทียบได้ปัจจุบันกับอักษรภาษาญี่ปุ่น คือ ในภาษาญี่ปุ่นจะเขียนอักษรฮิรางานะกำกับอักษรคันจิ หรือเขียนอักษรฮิรางานะผสมกับอักษรคันจิซึ่งเป็นตัวจีน 

คนอียิปต์โบราณเรียกอักษรของตนว่า เมดูเนเช หมายถึง อักษรของเทพเจ้า ภาษาเทพ หรือเทวะวัจนะ คือ เป็นอักษรที่เขียนเพื่อให้เทพเจ้าอ่าน ข้อความจารึกมีเนื้อหาเพื่อแสดงความดีความชอบของบุคคลนั้นๆ ให้เทพเจ้าเห็น หรือเขียนเพื่อบ่งบอกว่าสิ่งของนั้นๆ เป็นของใคร หรือสิ่งก่อสร้างนั้นๆ สร้างโดยฟาโรห์พระองค์ใด เพื่ออุทิศเทพเจ้าองค์ใด รวมทั้งเขียนบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเทพเจ้า บูชาเทพเจ้า สรรเสริญเทพเจ้า ตลอดจนเพื่อใช้จารึกประกาศที่สำคัญๆ จารึกที่โดดเด่น เช่น โรเซ็ตตาสโตนและศิลาแห่งความฝัน